Пореден маршрут с крива логистика, достоен само за байкъри, които на всяка цена искат да проверят как стоя нещата в първо лице ед. ч.
Ами, добре стоят нещата!
Европрограмите са позакачили и тази пътека, ако съдим по подрязването и отабеляването ѝ. Не е кой знае колко дълга, но за сметка на това е доста стръмна. Ако сте спортен фотограф и ви влече байкаризма, тук ще се почувствате като в Рая! Изобилства от позьорски местенца, които освен че ще нахранят обектива ви, 100%-тово ще заситят и адреналиновия глад на каращите!
Казвам крива логистика, защото няма лесно качване до тази част на билото. Ако не искате да бутате по маршрута за спускане (силно предпочитан от нашата група метод, особено когато се касае за проучване на пътеки), можете да се качите (отново с бутане) до билото или през х. Рибни езера (доооста тегаво), или да хванете източната пътека над Рилски манастир (покрай връх Бричебор). Аз бих заложил на второто... поне имате избор ;-)
В нашия случай, около 2200 м. над главите ни започнаха да се събират купесто-дъждовни облаци с неприветлив мътен поглед, та така и не издрапахме до билото. Пътеката е там, маркирана (зелено) и със сигурност ще ви изведе догоре. Последната и най-висока част е най-тегава и в двете посоки, та ще трябва да използвате всичките си умения.
Този път не снимах видео, защото нямахме достатъчно време за дубли, но от снимките много добре се вижда какви благини предлага спускането. Определено ще си струва филмирането, особено ако я започнем от самото ѝ начало.
По пътя има достатъчно вода, а манджата и бирата ви чакат на Кирилова поляна.